خیابان امام شهر نیشابور یکی از بلندترین خیابان‌های شهرهای میانی ایران است. متولیان شهر در سرتاسر این خیابان 4 کیلومتری هیچ گونه خدماتی را در دسترس شهروندان قرار نداده‌اند. این خیابان نه دسترسی به چشمه‌های دستشویی متناسب دارد و نه دسترسی به پارکینگ طبقاتی مناسب و نه حتی آب‌خوری و حتی نیمکتی برای نشستن سالمندان! این خیابان برای سواره‌هاست نه پیاده‌ها.
به‌گزارش آفتاب صبح نیشابور، بنا بر آمار رسمی اعلام شده در کمیسیون حمل و نقل و ترافیک شهری، این شهر در زمینه پیاده‌روی با محدودیت‌هایی روبه‌روست و در ترکیب ترابری درون‌شهری آن، سهم خودرو شخصی و موتورسیکلت بیش از ۶۰ درصد و سهم پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری بسیار ناچیز است؛ در حالی که مناسب‌ترین ترکیب ترابری برای نیشابور شامل ۳4٪ پیاده‌روی، ۲۲٪ دوچرخه‌سواری، ۱۴٪ اتوبوس و مینی‌بوس، ۱۲٪ تاکسی، 10٪ اتومبیل شخصی و 8٪ موتورسیکلت است. ۴۰ درصد کشته‌ها و مجروحان تصادفات در نیشابور هم راکبان و ترک‌نشینان موتورسیکلت‌ها و ۵۰ درصد نیز عابران پیاده هستند. چنین خیابانی همچنان از دسترسی مناسب شهروندان به رفاه بیشتر و خدمات بالاتر محروم مانده است و این یعنی محرومیت در قلب شهر نیشابور.
